Gidsteam Rewild bestaat uit ervaren specialisten die over de juiste skills, kennis en diploma’s beschikken om jou veilig een onvergetelijke tijd te bezorgen. We beloven je plechtig mee te nemen naar de mooiste plekken! Leer ons alvast een beetje kennen:
Hoi! Ik ben Nick Platje, 39 jaar en eigenaar van reisorganisatie Rewild. Ik hou onwijs van fysiek actief zijn en dan vooral in de buitenlucht. In de hoedanigheid van wildernisgids en Mountain Leader gids ik veel trips op allerlei plekken. Daarom ben ik een groot deel van het jaar op pad in de natuur, slaap ik veel buiten, kom ik op bijzondere plekken en beperkt mijn netwerk en referentiekader zich niet tot de Nederlandse landgrenzen. Als ik in het land ben dan werk ik veel aan m’n gezondheid, lever ik mijn beste bijdrage aan Rewild samen met een fantastisch team en stop ik energie in een bruisend sociaal leven (vaak in combinatie met sportieve activiteiten!). Mijn dagen hier vullen zich met veelzijdigheid: de ene dag hang ik boven een kaart om een nieuwe trip in elkaar te puzzelen en sluit ik de dag af in de klimhal, de andere dag zijn we met het team aan het werk en gaan we rennen in de duinen. Iets anders wat ik met veel plezier en regelmatig doe is fotograferen, vooral op reis natuurlijk.
Een poppetje met zwart haar, korte broek, t-shirt, trailschoenen, hoofdband en camera die wilde activiteiten aan het ontplooien is in een onbekend berggebied, op een ongebruikelijke plek, in een totaal andere cultuur en met veel overgave en tegelijkertijd hard falend lokale vocabulaire aan het uitproesten is, omgeven door lokaal bergvolk en Nederlandse metgezellen, op zoek naar avontuur en voeding voor nieuwsgierigheid.
In een vorig leven werkte ik bij het Korps Mariniers waar ik kennismaakte met het buitenleven onderweg, zelfredzaamheid in de natuur en het overwinnen van uitdagende omstandigheden met elkaar. Mezelf ontwikkelen op deze vlakken heeft mij persoonlijk veel gebracht en is het begin geweest van een leergierige drijvende kracht achter een levenspad vol idealisme waar Rewild een uitingsvorm van is. Wat mij betreft zijn deze wildernisreizen niet zomaar avontuurtjes. Want dit soort ondernemingen met elkaar impliceert een hoop meer.
Terwijl de trend van meer binnen, meer digitaal, meer comfort en meer gemak zich doorzet zijn dingen onderweg buiten vaak hard werken, soms incasseren en erg minimalistisch. Handen uit de mouwen en ouderwets fysiek aan de bak, veel moeite doen voor basale dingen. Pionieren op een onbekende plek en dealen met een onvoorspelbare realiteit vol moeilijke situaties waarvan je weet dat ze zich gaan aandienen maar nog niet in welke vorm. Waarom dit dan toch opzoeken? Omdat die moeite zich terugbetaalt in voldoening, trots en euforie. Omdat toch doen, vertrouwen in eigen kunnen creëert en tegelijkertijd gezonde nederigheid, ingegeven door de oncontroleerbaarheid en grootsheid van de natuur. Het gevoel jezelf te kunnen redden en dat het goedkomt ook al weet je op momenten misschien nog niet hoe. Om tevredenheid te vinden in simpliciteit, rijkdom te vinden in soberheid en te leren relativeren met humor.
Samen teruggeworpen op de basis afhankelijk van elkaar creëert een sfeer van eenheid, een gevoel van verbondenheid en saamhorigheid, ongeacht ieders afkomst en achtergrond. Een toestand voorbij cultivering, conditionering, ideologische kaders en status waar wederzijds begrip ontstaat. De ontmoetingen met andere levensstijlen, andersdenkenden en andere culturen die je geest scherpen en je perspectief verrijken. Het gevoel om van de radar op dagen lopen van de bewoonde wereld te zijn. Echte dingen meemaken, memorabele dingen. De sereniteit en de natuur intens ervaren. De dynamiek van de groep en de gezelligheid onderling. Voor mij is dit pure brandstof voor het leven. En het geeft me vervulling om hierin dienstbaar te kunnen zijn voor anderen wanneer ik een bijdrage kan leveren in een net zo betekenisvolle reis voor iemand anders.
Tijdens een van de covid-jaren gingen we met een groep op reis naar de nomaden in Iran. Dit werd uiteindelijk zo’n reis waar alles fout ging en vervolgens ook weer goed kwam. Het begon al met de covid-reisdocumenten. Iran had versoepelingen doorgevoerd, maar daar dachten de dienstdoende controleurs toch anders over. Dus: testen, vervolgens te laat zijn, vluchten omboeken, programma aanpassen en improviseren. Eenmaal in Iran waren er spullen achtergebleven in Istanboel. Dan maar even roeien met de riemen die we hadden. Maar de tassen die er wel waren stuiterden vervolgens over de Iraanse snelweg omdat de achterklep van de taxi op z’n Iraans dichtzat. Eenmaal onderweg in de bergen met de karavaan verloren we tijdens een verplaatsing in het donker wat slaapspullen van de ezel. Gelukkig hadden de nomaden nog wel een Perzisch tapijtje om op te liggen. Met het eerste licht maar een wandelingetje dezelfde weg terug om de spullen uit het veld te plukken. Na een ferme tocht door het Zagrosgebergte kwamen we aan op ons eindpunt waar onze pickup klaar zou moeten staan, maargoed inmiddels wisten we ook wel dat alles deze trip op z’n Iraans gaat. Na uren zoeken om contact te maken stuitte ik op een huisje waar we met een telefonische landlijnverbinding uiteindelijk hebben kunnen bellen voor de pickup. En die was dermate laat dat we moesten haasten naar het vliegveld. Tot overmaat van ramp bleven er in alle haast ook weer spullen achter. Prima lesje flexibiliteit!
Een piepklein doorsteekje dwars door Socotra lijkt mij een mooie ervaring!
Het gevoel van de wildernis gun ik iedereen. Zou je dat willen ervaren maar twijfel je? Reik dan uit en laat het me weten. Want wij zijn doodgewone mensen zonder bovennatuurlijke krachten en als wij dit kunnen, dan kun jij het ook. Van toeschouwen naar deelnemen. Van onzekerheid naar zelfvertrouwen. Van scherm naar buiten. Van onwetend naar zelfredzaam. Wij helpen jou hiermee.
Ik ben Boaz Pauw, woonachtig in Rotterdam en 28 jaar. Mijn achtergrond qua scholing is bachelor opleiding Biologie en een master in Business Administration. Daarnaast heb ik veel training en ontwikkeling gedaan rondom communicatie. Ik ben als kind opgegroeid in Rotterdam, samen met een oudere broer en oudere zus. Ik heb altijd veel buiten gespeeld, ‘buiten’ zat er al vroeg in. Onhoudbare energie als kind, soms tot zorgen voor m’n ouders.
Hobby’s en dagelijks leven mengen zich. Ik hou van klimmen, buiten lopen of rennen (niet op asfalt), klussen, koken en wijn. Ik ben stiekem wel een gear enthousiasteling en loop 90% van mijn vrije tijd in wat mensen ‘outdoor kleding’ noemen (Rab of Patagucci). Samen met mijn vriendin en twee katten woon ik in een appartement in Rotterdam Noord.
Blonde overdadige kuif of lok, lichtelijk slonzig en toch sportief blauw Rab vest en een net te versleten beige broek. En Nike Air max eronder.
Stel je eens voor dat je mensen kunt faciliteren om hun eigen comfort zone te verruimen. Dat mensen met een glimlach tegen je zeggen dat ze hier zowel enorm tot rust komen, als geweldig uitgedaagd worden. Dat je zelf uitgedaagd wordt, iedere keer weer, om dat stapje verder te gaan. Om mooie gesprekken te kunnen hebben met mensen die snel een stap dieper en verder gaan dan je in het dagelijks leven doet. En dat je tijdens dit alles in prachtige natuur en omgevingen loopt. Ik kwam erachter dat dat kon. En wel hier, in het gidsen van mensen de bergen in. Prachtig!
Ik heb sinds mijn 11e lenzen gehad. Ik kan mij niet meer herinneren dat ik scherp kon kijken zonder lenzen (of bril, maar die droeg ik niet). Mijn droom was al heel lang om mijn ogen te laten laseren en dan met mijn eigen ogen zonder ‘hulpmiddelen’ onder de sterren te slapen. Afgelopen najaar heb ik mijn ogen laten laseren en vorige zomer was het zover. Ik sliep onder de sterren in de hoge Kaukasus in Georgië. En vallende sterren… een stuk of 80 of misschien wel meer. En de felste die ik ooit gezien heb. Oh én, melkweg van links naar rechts. Het was prachtig!
Alaska staat toch wel erg hoog. Ik heb een sterke aantrekkingskracht naar wilde en ruige plekken die nog op zichzelf bestaan. Sarek kwam hier al dichtbij, maar Alaska is volgens mij nog een stap verder. Daarnaast heb ik al een levenslange interesse en passie voor wolven en beren, en laten die er nou net leven. Het lijkt mij prachtig om in dat landschap te zijn en rond te lopen en mijzelf onder te dompelen in die wildernis. Een gevoel van enorme overgave en toch staande houden.
Eerlijk gezegd was ik zelf nooit zo’n groepsreiziger. Ik vond het concept niet zo leuk en de reizen altijd minder interessant en avontuurlijk lijken dan ik zelf zou kunnen doen. Maar wat ik tegenkwam bij Rewild, en waarom ik met Rewild ben gaan samenwerken, is omdat dat hier compleet anders is. Hier zijn reizen met avontuur, een verhaal en bijzondere ontmoetingen de standaard (een zeer bijzondere standaard als je het mij vraagt). Zelfredzaamheid staat veelal centraal in reizen, zonder dat het mensen te ver over hun grens trekt. Ik heb de comfort zone van zoveel mensen al zien verruimen, en de glimlach waarmee dit gepaard gaat bij iedereen vind ik geweldig!
Ik ben Marie-Louise ter Horst, bij Rewild beter bekend als ML. Ik woon in het centrum van Utrecht en ben 32 jaar. Mijn hobby’s zijn: buiten zijn en bewegen. Het liefst ga ik op trip of doe ik alles wat met hardlopen of mountainbiken te maken heeft. Daarnaast vind ik het leuk om aan adventure races mee te doen. Het liefste ultra wedstrijden, waarbij mountainbiken, hardlopen en kajakken gecombineerd worden. In het dagelijks leven ben ik zowel gids bij Rewild als onderwijskundig adviseur (zelfstandig). Hierin adviseer en ondersteun ik bedrijven bij het maken van een opleidingsaanbod voor hun medewerkers.
Dat ziet er dan ongeveer zo uit: wervelwind, haar dat door de war zit, hardloopschoenen aan, fiets op de achtergrond, lach op m’n gezicht, 3 jassen aan en een muts op.
De natuur geeft mij enorm veel energie. Aan de ene kant vind ik er rust en ontspanning, aan de andere kant word ik uitgedaagd om uit mijn comfortzone te stappen. Iedere outdoortrip leer ik weer meer over mijzelf en deze ervaring gun ik anderen ook. Ik vind het mooi om anderen te leren om zelfredzaam te zijn en comfortabel te worden in de natuur, zodat zij uiteindelijk zelfstandig hun eigen avonturen kunnen beleven.
Mijn kano heeft tijdens een trip een keer ingevroren gezeten in het ijs. We moesten toen de kano over het ijs trekken om bij onze eindbestemming uit te komen. Een vet avontuur, maar ik check nu wel 3x de waterstand van de rivier en het weerbericht wanneer ik weer een kanotrip maak.
Alaska! Vanwege de ruige en uitgestrekte natuur staat dit hoog op mijn bucketlist. Daar moet je echt jezelf kunnen redden, want je kunt niet even snel hulp inschakelen. Een mooie uitdaging lijkt mij dit.
Ga met ons mee op avontuur en ervaar het zelf!
Ik ben Otto, woonachtig in Renkum, 41 jaar oud. Ik ben geboren en getogen in het noorden van Nederland, maar heb ook Noorse roots. Ik ben een boefje en eigenwijze Fries met een 1e graads bevoegdheid als docent in Techniek. Naast docent ben ik in het dagelijks leven trailrunner, routebouwer, gids en obstakelbouwer. Daarnaast geef ik survivalrun-, kano-, kajak- en boogschietclinics.
De schoonheid van eenvoud. Ik wil graag mensen laten ervaren hoe simpel het leven kan zijn. Wanneer we onszelf zijn in de natuur, kunnen we nadenken over wat er echt belangrijk is in het leven. Ver weg van de online wereld vol met apps, sociale media en mails kunnen we ons afvragen waarom we de dingen doen die we doen. De natuur helpt ons om dichter bij onszelf te komen. Ze herinnert ons aan de schoonheid van eenvoud.
Langeafstandsloopjes van 24 uur of meer, of 100 mijl, laten je de wereld op een andere en intense manier ervaren. De donker nacht, het licht zien worden en je lijf voelen in al haar aspecten. Iedere keer weer een bijzondere gewaarwording en ervaring. Ik kan het van harte aanbevelen!
Wie, wat, waar? Doe mij maar iets off-the-grid in de pure natuur.
In de context van afzien of als het zwaar wordt, kan het verleidelijk zijn om op te geven. Je hoofd vertelt je dat je niet verder kunt, maar als je toegeeft aan deze gedachte, dan mis je de kans om te groeien. Je mist de kans om te ervaren hoe sterk en veerkrachtig je bent. De kans om een nieuwe mijlpaal te bereiken. Dus als je het zwaar hebt, luister dan niet naar je hoofd. Geloof in jezelf en ga door. Je zult versteld staan van wat je kunt bereiken.
Ik ben Milou Peperkamp, woonachtig in Huis ter Heide en ben 36 jaar. Ik heb de bachelor Social Work gedaan en heb daarnaast gewerkt aan veel projecten omtrent community based tourism, projecten t.b.v. integratie vluchtelingen en bij het outdoor hostel golan hoogte Israel. Een kijkje in mijn hobby’s: de wereld bewandelen en alles wat mij onderweg verwonderd bestuderen, vogelen, acrobatische yoga, sporten, culturele uitstapjes naar wereldse livemuziek en dans, hummus eten en sterren kijken.
Off-the-beaten track en een tikkeltje anders. Als gids sla ik graag linksaf bij het overwoekerde paadje als anderen rechts het pad volgen. Ik sta graag stil bij in het oog springende bloemetjes en beestjes onderweg of bij vreemde vogels in de lucht. Ik deel graag weetjes over eetbare en medicinale werkingen van planten en zoek ook graag naar diersporen.
Dit is mijn verschijning doorgaans: grote glimlach, haar in de wind, verrekijker om mijn schouder en vogel op mijn schouder, backpack om en vuurtje erbij.
De natuur verwondert, verrast en inspireert mij. Het prikkelt mijn nieuwsgierigheid en enthousiasme. Het brengt mij in beweging, maar ook tot rust. Buiten zijn kan overal en het laat mij ervaren dat ik weinig nodig heb om te stralen terwijl ik (over)leef in en met de natuur. Hoe meer ik leer, hoe meer wonderlijke werelden er voor mij open gaan. Dit deel ik het liefst met andere (natuur)nieuwsgierige avonturiers. Naast het delen van mijn passie voor de natuur hoop ik mensen vooral te inspireren en motiveren om meer naar buiten en op avontuur te gaan. Ik gun iedereen een portie wildernisvaardigheden en dosis zelfvertrouwen om het wildste droomavontuur aan te durven.
Daarnaast vind ik het een uitdaging om de onbekendere, wilde plekken op deze aardbol met anderen te mogen ontdekken, te verwonderen over de andere culturen/gebruiken die je onderweg tegenkomt en hiervan te leren.
Mijn trainingsmaand in de Canadese wildernis voor mijn Canadian Survival & Woodstravel Instructor papiertje. Dag in dag uit in de wildernis met als toppunt een solo expeditie was een onbeschrijfelijk mooie ervaring. Elke dag opende mijn zintuigen zich meer. Ik zag beweging sneller en meer details. Ik hoorde het leven in het bos beter. Ik rook de dieren. Mijn angst voor het grote donkere bos vol beren verdween en maakte plaatst voor vertrouwen en een diep respect voor deze wilde plek en haar bewoners.
De Stan’s en Iran voor de ongereptheid, onbekendheid en cultuur. Nieuw-Zeeland voor de diversiteit. En de jungle in…omdat het daar uiteenbarst van het leven.
Stel je wildste dromen niet uit. De tijd vliegt en je kunt meer dan je denkt. Vier het leven op deze wilde bol.
