Interview Milou

Jong geleerd is oud gedaan, want een leven lang reizen en avontuur. Haar hedendaagse verschijningsvorm is wildernisgids en een rugzak is haar belangrijkste bezitting. Voldoet aan het predicaat aanstekelijk enthousiast en neemt je liever mee ván dan óp de gebaande paden.  

Wie ben ik?

Ik ben Milou Peperkamp, woonachtig in Huis ter Heide en ben 36 jaar. Ik heb de bachelor Social Work gedaan en heb daarnaast gewerkt aan veel projecten omtrent community based tourism, projecten t.b.v. integratie vluchtelingen en bij het outdoor hostel golan hoogte Israel. Een kijkje in mijn hobby’s: de wereld bewandelen en alles wat mij onderweg verwonderd bestuderen, vogelen, acrobatische yoga, sporten, culturele uitstapjes naar wereldse livemuziek en dans, hummus eten en sterren kijken.

Off-the-beaten track en een tikkeltje anders. Als gids sla ik graag linksaf bij het overwoekerde paadje als anderen rechts het pad volgen. Ik sta graag stil bij in het oog springende bloemetjes en beestjes onderweg of bij vreemde vogels in de lucht. Ik deel graag weetjes over eetbare en medicinale werkingen van planten en zoek ook graag naar diersporen.

 

Als je een karikaturige cartoon van jezelf moest tekenen, hoe ziet die er dan uit?

Dit is mijn verschijning doorgaans: grote glimlach, haar in de wind, verrekijker om mijn schouder en vogel op mijn schouder, backpack om en vuurtje erbij.

 

Wat drijft jou in het gidswerk?

De natuur verwondert, verrast en inspireert mij. Het prikkelt mijn nieuwsgierigheid en enthousiasme. Het brengt mij in beweging, maar ook tot rust. Buiten zijn kan overal en het laat mij ervaren dat ik weinig nodig heb om te stralen terwijl ik (over)leef in en met de natuur. Hoe meer ik leer, hoe meer wonderlijke werelden er voor mij open gaan. Dit deel ik het liefst met andere (natuur)nieuwsgierige avonturiers. Naast het delen van mijn passie voor de natuur hoop ik mensen vooral te inspireren en motiveren om meer naar buiten en op avontuur te gaan. Ik gun iedereen een portie wildernisvaardigheden en dosis zelfvertrouwen om het wildste droomavontuur aan te durven.

Daarnaast vind ik het een uitdaging om de onbekendere, wilde plekken op deze aardbol met anderen te mogen ontdekken, te verwonderen over de andere culturen/gebruiken die je onderweg tegenkomt en hiervan te leren.

 

Heb je een mooie anekdote of bijzondere wilderniservaring die het delen waard is?

Mijn trainingsmaand in de Canadese wildernis voor mijn Canadian Survival & Woodstravel Instructor papiertje. Dag in dag uit in de wildernis met als toppunt een solo expeditie was een onbeschrijfelijk mooie ervaring. Elke dag opende mijn zintuigen zich meer. Ik zag beweging sneller en meer details. Ik hoorde het leven in het bos beter. Ik rook de dieren. Mijn angst voor het grote donkere bos vol beren verdween en maakte plaatst voor vertrouwen en een diep respect voor deze wilde plek en haar bewoners.

 

Welke wildernisbestemming staat er nog op jouw bucketlist en waarom?

De Stan’s en Iran voor de ongereptheid, onbekendheid en cultuur. Nieuw-Zeeland voor de diversiteit. En de jungle in…omdat het daar uiteenbarst van het leven.

 

Heb je een boodschap voor de mensen die dit lezen?

Stel je wildste dromen niet uit. De tijd vliegt en je kunt meer dan je denkt. Vier het leven op deze wilde bol.

Andere interviews